En eindelijk heb ik hem, mijn roos, mijn lievelingsroos.
Er was er nog precies 1 in de rozentuin in Kats, hij lag daar vast al lang en stilletjes op mij te wachten en misschien wist hij wel dat hij voor mij gereserveerd was. Zo mooi vind ik dat dan. Tweëentwintig juli vorig jaar, op de dag waarop Maria Magdalena vereerd werd en wordt, besloot ik dat ik deze roos wilde. Zelfs nodig had.
In mijn onbeholpen pogingen, was dit de derde keer dat ik een poging deed om hem te bemachtigen en deze keer lukte het.
Van tevoren had ik gebeld met Janet van de rozentuin, de specialist in rozen en ze zei me dat ze hem zou reserveren, dat er nog precies 1 was, met kale wortel.
Zaterdag ging ik hem halen en zondag plantte ik hem. In de klei tussen het grind, maar wel met mycorrhiza, met niet al teveel water en voor de gezelligheid kocht ik er nog een rode morsdag bij ook, die is laag, klein en vrijwel doornloos.
Gelukkig heeft het veel geregend, zelfs bij mij vanbinnen, in de nacht.
Hopelijk dat hij zich een beetje welkom voelt. Hier bij mij in de tuin in Biggekerke.
De taxusjes, lindetjes, hazelaar, wisteria en andere rozen zullen hem hopelijk een welkom gevoel geven. Wie weet kom je hem wel eens begroeten en dan kunnen we samen van mijn roos genieten.
Comments